Tondris. Fulmotondris. Mi ne ĉesis.
Mi ne ĉesis naĝi al la marbordo.
Mi volis revidi la malnovan lumturon lastfoje,
revidi sian lastan lumon.
La knabino, la gardisto, violonĉelis.
Je la dua frazo la lumturo brulis,
kiel blanka nano aperis el la fino, kaj min vokis:
"Ĉu ni perdu nin vojon?" “
Mi sparkon de la fiŝojn amas
kiam ili al la morto alte flugas!
En la somero,
venu kaj grundu,
grundu mian bluan kanton!
Mi sparkon de la jadojn amas
kiam ili kun la sorto dispecetiĝas!
En la somero,
venu kaj grundu,
sekvu mian bluan kanton!
Tondris. Fulmotondris. Baleno kantis.
Je la dua frazo la lumturo brulis,
kiel blanka nano aperis el la fino, kaj min vokis:
"Ĉu ni perdu nin vojon?" “
Mi sparkon de la fiŝojn amas
kiam ili al la morto alte flugas!
En la somero,
venu kaj grundu,
grundu mian bluan kanton!
Mi sparkon de la jadojn amas
kiam ili kun la sorto dispecetiĝas!
En la somero,
venu kaj grundu,
sekvu mian bluan kanton!