作词 : TUM/พิชญุตม์ ตั้งยืนยง/นภ หอยสังข์/Bongkot Charoentham
作曲 : TUM/พิชญุตม์ ตั้งยืนยง/นภ หอยสังข์/Bongkot Charoentham
ใจไม่อยู่ในจิต จิตไม่อยู่ในใจ
ใจยังคอยครุ่นคิดว่าฉันผิดแต่ฉันใด
กายไม่อยู่ในจิต จิตไม่อยู่กับใคร
เพราะภายในใจช่างมืดมิด ดับสนิทไร้แสงไฟ
เหมือนอยู่ในถ้ำที่ไม่มีทางออก
แม้มีเสียงทางบอกก็ยังสับสนทางไป
อยู่ในโลกเพียงลำพัง กับโรคที่ฉันไม่เข้าใจ
โลกที่ฉันนั้นไร้ค่า ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร
เพียงลมหายใจ ใยเหนื่อยแทบตาย ฉันไม่อาจรู้
หนึ่งก้าวเพียงแค่ลุกเดิน มันยังยากเกิน เกินกำลังฉันไป
มีผู้คนรอบๆกาย ใยฉันเดียวดาย ใครกันที่รู้
มองดูเข็มวินาที นานนับแรมปี
อยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ เพื่อให้มันผ่านพ้นไป
รอยบาดแผลที่หน้าแขน กรีดซ้ำๆ กรีดและย้ำ
ความเจ็บช้ำที่ผ่านมา เจ็บกี่ครั้ง
เลือดที่ไหลคอยบรรเทา คอยปลอบโยนความอ่อนไหว
ความเหนื่อยล้า ยังคอยเตือนว่าเดียวดายมากี่ครั้ง
ยาเม็ดสีขาว สีเหลืองและชมพู ไม่อาจเยียวยาแผลใจที่มี
ยังมีน้ำตาที่คอยเป็นเพื่อน ในวันที่เพื่อนของฉันไม่มี
สับสนวุ่นวายรู้สึกไร้ค่า ไร้หนทางออก ไร้ทางที่มี
ทนข่มตานอนบนหมอนเปียกโชก ต้องทนอย่างนี้ต่อไปกี่ปี
เหงาเหลือเกิน
แดดอ่อนๆยามเช้าใยดูช่างมืดมน
ดั่งหยาดฝนที่ไหลมา
ก็ไม่อาจเทียบกับน้ำตาฉัน ที่ยังคงเอ่อล้น
ไม่เป็นไรนะ เธอจะมีฉัน ข้างๆเธอ
ไม่ว่ากี่เรื่องเลวร้าย ที่เธอต้องเจอ มันจะผ่านไป
อยากให้เธอซบที่ใจฉัน ในวันที่เงียบงัน แค่จับมือฉันไว้
จะไม่ไปไหน เธอพร้อมเมื่อไหร่ เราค่อยไปด้วยกัน
OK ผมอาจไม่เคยได้ใส่รองเท้าคู่เดียวกับคุณ
แต่ว่าทุกคนต่างก็ต้องต่อสู้ ที่รักผมไม่ได้ต่างจากคุณ
การมีคนมากมายรายล้อมที่หลายคนต่างมองเป็นทุน
แต่จะมีใคร พยุงคุณลุกในยามคุณล้มได้ดีกว่าคุณล่ะ
คุณไม่ต้องเชื่อผม ผมไม่ใช่เทวดา
แต่ Listen to my rhyme คุณก็รู้ไม่ใช่ Propaganda
ส่งมือมาก่อนที่จะหลงทางไปไกลเกินกว่า
พ่อแม่รออยู่บ้าน มาช้าก็ยังดีกว่าคุณไม่มา
และมันเป็นธรรมดา ที่ในบางเวลาจะมีเมฆฝนตั้งเค้า
ถ้าเหนื่อยล้า ก็พักก่อน เพราะอีกไม่นานก็เช้า
ตราบที่เรายังคงหายใจ แม้ความเจ็บปวดอาจไม่หายไป
แต่มันก็บอกว่าเราเข้มแข็งเพียงใด ที่เรายังหายใจอยู่
ไม่มีสิ่งใดที่อยู่ตลอดกาล
จงยิ้มหัวเราะสิ ดีกว่าจะแบกความทุกข์ตลอดทาง
แม้บางเรื่องยากลืมเรากลับจำ ปิดเพลงถ้าไม่อยากฟัง
เธอบอกใจเธอแกร่งเหนือใคร แต่ทำไมล่ะเธอยัง
เหงาเหลือเกิน
แดดอ่อนๆยามเช้าในวันนี้ไม่หมองหม่น
อีกกี่ลมฝนหรือน้ำตา
ก็เป็นเพียงเรื่องธรรมดา เมื่อในใจมีความสุขล้น
ไม่เป็นไรนะ เธอจะมีฉัน ข้างๆเธอ
ไม่ว่ากี่เรื่องเลวร้าย ที่เธอต้องเจอ มันจะผ่านไป
อยากให้เธอซบที่ใจฉัน ในวันที่เงียบงัน แค่จับมือฉันไว้
จะไม่ไปไหน เธอพร้อมเมื่อไหร่ เราค่อยไปด้วยกัน
ถ้าปวดหัวยังมีพาราให้ขาย
เวลาที่ปวดขาเค้ายังทายาให้หาย
กับตอนที่ปวดมากๆยังมีมอร์ฟีนถ้าไม่ไหว
แต่ปวดตรงแผลที่ความรู้สึกเรารู้ว่าแม้จะยากี่แผงก็ไม่หาย
และเราเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอเป็น
เลยอยากให้เธอระบายกับเราไม่อยากให้เธอเก็บ
เราเชื่อในทุกข้อความในทุกคำพูดที่เธอเปล่ง
และสิ่งที่เรามั่นใจที่สุด เราเชื่อว่าเธอเก่ง
ในห้องที่เธอได้อยู่มันอาจจะโตและกว้างๆ
แต่ในทุกห้วงของความรู้สึกมันอาจไม่โล่งแถมอ้างว้างอีก
ลองหันทางซ้ายทางขวา
เธอไม่ต้องหันดูข้างล่างและไม่ว่าจะกี่ครั้งที่หันมา
เธอจะมีฉันอยู่ข้างๆ
ไม่มีสูตรสำเร็จในทางตรงที่มันใช่
แต่เธอจะต้องได้มีรอยยิ้มกลับมาเหมือนเดิมซักวันได้
อะไรที่มันยากๆ ก็คงไม่บอกว่ามันง่าย
แต่เชื่อในตัวเองนะ เหมือนที่ฉันเชื่อว่ายังไงเธอก็ทำได้
ไม่เป็นไรนะ เธอจะมีฉัน ข้างๆเธอ
ไม่ว่ากี่เรื่องเลวร้าย ที่เธอต้องเจอ มันจะผ่านไป
อยากให้เธอซบที่ใจฉัน ในวันที่เงียบงัน แค่จับมือฉันไว้
จะไม่ไปไหน เธอพร้อมเมื่อไหร่ เราค่อยไปด้วย
ไม่เป็นไรนะ เธอจะมีฉัน ข้างๆเธอ
ไม่ว่ากี่เรื่องเลวร้าย ที่เธอต้องเจอ มันจะผ่านไป
อยากให้เธอซบที่ใจฉัน ในวันที่เงียบงัน แค่จับมือฉันไว้
จะไม่ไปไหน เธอพร้อมเมื่อไหร่ เราค่อยไปด้วย
ไม่เป็นไรนะ เธอจะมีฉัน ข้างๆเธอ
ไม่ว่ากี่เรื่องเลวร้าย ที่เธอต้องเจอ เราจะผ่านไป
วันที่ท้อแท้ แค่เช็ดน้ำตา แล้วจับมือฉันเอาไว้
ไปสู่วันที่สดใส วันที่เริ่มใหม่ ด้วยกัน