作词 : Titan夏添
作曲 : Titan夏添
编曲 : Titan夏添
น่าจดจําสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มองเป็นสีแดงลอยไปมาในตู้ปลาลูกบา
ศก์บิดร่างกายที่ป่องอย่างไม่เต็มใจ ฉันเดินไปข้างหน้า พวกเขาซ่อนตัวอยู่รอบ
ๆ ด้วยความตื่นตระหนกและกลัวและบางคนก็ชนกันอย่างโง่เขลา
นั่นคือนกแก้วแดงเมื่อสองเดือนก่อน พ่อซื้อพวกเขากลับมาจากตล
าดและวางไว้ในตู้ปลาอย่างระมัดระวัง และคำเตือนอันเข้มงวดนั้น
ข้าพเจ้าไม่สามารถทำให้พวกเขากลัวได้ ปากของข้าพเจ้าดูหมิ่น:
ข้าพเจ้ายังไม่อยากกลัวเลย จนใจเดินผ่านตู้ปลาแล้วเดินกลับเข้าบ้าน
แต่ปลาดูเหมือนจะมีการเหนี่ยวนํา พอฉันเดินไป สายตาของพวกเขาก็รั่วไ
หลออกมาด้วยความตื่นตระหนกตอนเที่ยง ปลาไม่ตื่นตระหนกเหมือนเมื่อ
ไม่กี่วันก่อน ว่ายน้ําอย่างเกียจคร้าน ราวกับว่าในความประหลาดใจก่อนหน้านี้
ได้ลืมไปแล้วว่าความน่ากลัวคืออะไรฉันค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าและมองดวง
ตาของพวกเขาผ่านกระจก ดวงตาของพวกเขาสวยงามมาก วงแหวนสองวง
ถูกกรงซึ่งกันและกันและสีหมึกตรงกลางนั้นลึกลับเหมือนท้องฟ้ายามค่ําคืน
ฉันมองเข้าไปในตาของพวกเขาอย่างจริงจังและหวังว่าจะได้สบตาผ้าไหมจากมัน
ในหมู่พวกเขามีปลาตัวหนึ่งที่ดูเหมือนรู้ว่าฉันจะทําอะไร ค่อย ๆ หันหลังกลับ แต่ดวงตา
ไม่ได้หมุนไวเหมือนปลาชนิดอื่น ๆ เพียงแค่หมุนกลไกหลายครั้งเหมือนเครื่องจัก
รเก่าที่ไม่ได้รับการซ่อมแซม ผมจ้องมองดู จึงเห็นดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโ
ศก ดูเหมือนจะกลืนกินผม เขาดูดความคิดและสมองของฉันเข้าไป เล่าความเศร้าโศกค
รั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาที่เดิมเหมือนท้องฟ้ายามค่ําคืน ตอนนี้เหมือนหลังจากถูกประหารชีวิ
ต ว่างเปล่าและไร้วิญญาณ สายตาที่สดใสนั้นได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยสายตาที่ไร้พร
ะเจ้าที่น่ากลัวเหมือนหลุมดําแววตานั้นทําให้ฉันจดจําได้ตลอดชีวิต
ปลา คําที่มีชีวิตชีวาและมีความสุข พวกมันว่ายน้ําในน้ํา ดวงตาของพวกเขาสามารถส่อ
งสว่างท้องฟ้ายามค่ําคืนที่มืดครึ้มได้ ดวงตาของพวกเขาสามารถทําให้ผู้คนรู้สึกถึงควา
มสุขและเสรีภาพของพวกเขา แต่บัดนี้เราได้เอาบ้านของพวกเขาไป ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สา
มารถว่ายน้ําได้ เราย่างพวกมันบนเตาถ่านเพื่อให้ดวงตาของพวกเขาค่อย ๆ มืดลง และเร
าได้ยับยั้งพวกเขาไว้ เพื่อไม่ให้สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความปิติยินดีแห่งอิสรภาพอีก
ต่อไป และเราได้เอารัดเอาเปรียบพวกเขาไปทีละชั้น ๆ และเราได้ทำให้ตาของพวกเขาเต็
มไปด้วยความเศร้าโศกและความเศร้าโศกอันหนักอึ้ง และด้วยความทุกข์ใจของเรา สายตาขอ
งพวกเขาจึงไม่มีความหวังใด ๆ เลย และตาของพวกเขาก็ว่างเปล่า สายตาของพวกเขานั้นทําใ
ห้ฉันลืมไม่ลงเราควรปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ และคืนอิสรภาพให้พวกเขา ด้วยวิธีนี้ เราสามารถ
หวนระลึกถึงสายตาที่เป็นอิสระและมีความสุขนั้นได้อีกครั้ง แต่ตอนนี้ สายตาแบบนั้นไม่กลับม
าอีกแล้วสายตานั้นทําให้ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงอารมณ์ที่อ้างว้างและน่าเศร้า แววตานั้นทําให้
ฉันรู้สึกหมดสติฉันจะจดจำแววตานั้นได้ตลอดไป
น่าจดจําสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มองเป็นสีแดงลอยไปมาในตู้ปลาลูกบา
ศก์บิดร่างกายที่ป่องอย่างไม่เต็มใจ ฉันเดินไปข้างหน้า พวกเขาซ่อนตัวอยู่รอบ
ๆ ด้วยความตื่นตระหนกและกลัวและบางคนก็ชนกันอย่างโง่เขลา
นั่นคือนกแก้วแดงเมื่อสองเดือนก่อน พ่อซื้อพวกเขากลับมาจากตล
เช้าวันนั้น นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ของเราทุกคนได้ทําการสอบอย่
างละเอียดครั้งหนึ่ง ในการทดสอบภาษาจีน เรียงความที่ทําให้ฉันถนัดที่
สุดเนื่องจากฉันจับเวลาได้ไม่ดีได้เขียนเพียงย่อหน้าสั้น ๆ เท่านั้น ดังนั้นฉั
นจึงตื่นตระหนกและรู้ว่าการทดสอบหยูเหวินครั้งนี้ฉันสอบพลาดแล้ว
เมื่อเผชิญหน้ากับการทดสอบคณิตศาสตร์รอบต่อไป ฉันสอบด้วยอา
รมณ์ที่ไม่ดี เป็นผลให้คณิตศาสตร์ที่ถนัดที่สุดของฉันก็พังเช่นกัน หลังจากผลก
ในเวลานี้มีลมพัด - ฮู - ฮู - ดังขึ้นเหมือนกําลังหัวเราะเยาะความไร้ความสาม
ารถของฉัน กิ่งไม้และใบของต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ ถูกลมพัดจนแกว่งไปแกว่
งมาทางซ้ายและขวา เกิดเสียง "ทรายทราย" เหมือนกําลังส่ายหัวและถอนหายใจอย่างจนใจ