作曲 : ASIA7
ภาพบนผืนผ้าใบนานไปก็ลบเลือน
แม้แต่ดาวและเดือนก็หม่นเมื่อเมฆมา
แสงเทียนที่สดใสยามลมหนาวพัดพาไร้เงา
มีสุขย่อมมีทุกข์ ทุกคนที่เกิดมา
ยามหมดเวลาก็โรยราดับไป
ดั่งคำที่พุทธศาสดาได้สอนไว้
เว้นเพียงเสียงเพลง
ไม่อาจหายไป ไม่อาจลบเลือน
ยังคงย้ำเตือนคืนวันที่ผ่านมา
แม้ดาวสิ้นแสง แม้จันทร์ลับลา
เสียงเพลงของพ่อไม่อาจหายไป
ชีวิตหมดความหมายเหมือนตะวันที่อับแสง
แผ่นดินที่แห้งแล้ง สายฝนไม่พบพา
ชะตาชีวิตจะร้ายหรือดี
เสียงดนตรีจากคนบนฟ้าเตือนใจให้ยิ้มสู้
ไม่อาจหายไป ไม่อาจลบเลือน
ยังคงย้ำเตือนคืนวันที่ผ่านมา
แม้ดาวสิ้นแสง แม้จันทร์ลับลา
เสียงเพลงของพ่อไม่อาจหายไป
หากเสียงเพลงนั้นคือความดี
ที่พ่อได้ทิ้งเอาไว้บนแผ่นดิน
ช่วยกันสานต่อท่วงทำนองนี้
ทำให้เพลงของพ่อไม่จางหาย
ไม่อาจหายไป ไม่อาจลบเลือน
ยังคงย้ำเตือนกับคืนวันที่ผ่านมา
แม้ดาวสิ้นแสง แม้จันทร์จะลับลา
เสียงเพลงของพ่อไม่อาจหายไป
ต่อให้โลกนี้ไร้เครื่องดนตรี
แผ่นโน้ตที่มีก็หายไป
แต่เสียงเพลงจะดัง
จะดังอยู่ในใจไม่จางหาย
กี่ร้อยทำนอง หมื่นพันเรื่องราว
สืบไปนานเท่านาน
เสียงเพลงของพ่อไม่อาจหายไป