ไม่มีคำลาจากเธอซักคำ
ฉันยืนเหม่อมองจนเธอลับห่างไกล
ปล่อยให้ฉันเคว้งคว้าง
เหมือนคนเจียนบ้า
ไม่มีเธอดูแล แล้วฉันจะอยู่อย่างไร
ก็ตั้งแต่นี้เราคงต้องทำใจ
เพราะถึงอย่างไรเธอคงไม่กลับมา
สิ่งที่เหลือทิ้งไว้ก็คือน้ำตา
ที่เธอฝากกับฉันไว้ก็เกินพอ
ก็คงได้รู้แล้วว่า เธอไม่จริงใจ
เราไม่มีความหมาย
ดูเธอไม่มีน้ำใจ
ไปจากฉันง่ายดายโดยไม่มีร่ำลา
ก็คงได้รู้แล้วว่าเธอไม่เคยลืม
เธอยังมีเยื่อใย
กับคนที่เธอเคยชิดใกล้
และเขาเคยทำร้ายเธอ
คนที่ทนเจ็บช้ำคือ.เรา
ก็คงได้รู้แล้วว่า เธอไม่จริงใจ
เราไม่มีความหมาย
ดูเธอไม่มีน้ำใจ
ไปจากฉันง่ายดายโดยไม่มีร่ำลา
ก็คงได้รู้แล้วว่าเธอไม่เคยลืม
เธอยังมีเยื่อใย
กับคนที่เธอเคยชิดใกล้
และเขาเคยทำร้ายเธอ
คนที่ทนเจ็บช้ำคือ.เรา