อยู่ไกลจนสุดสายตา ไม่อาจเห็นว่าเราใกล้กัน
และทุกครั้งหัวใจฉันยังคงไหวหวั่นกับความทรงจำ
นึกถึงครั้งแรกเราพบกัน เธอและฉันไม่เคยต้องไกล
ในวันนี้ฉันต้องเผชิญความไหวสั่นอยู่ภายในใจ
กลัวการที่เราไกลกัน กลัวว่าใจจะเปลี่ยนฝันไป
ยังเก็บไว้ ความจำที่เคยสดใส เมื่อตอน ที่เธอยังคงอยู่
เพึ่งเข้าใจ ว่าความเดียวดายมันเหงาเพียงใด
เมื่อเธอหายไป แต่ยังมีหนึ่งคำถาม ที่ฉันไม่เข้าใจ
เป็นหนึ่งคำถาม ที่ฉันยังตอบไม่ได้
เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล
เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้ บ้างไหม คนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร
น้ำตามันยังไหลออกมา
เพราะอะไร เหตุใดเธอต้องไป
รักของเราที่สวยงาม จางหายไปตอนไหน
เพราะอะไร คำถามยังค้างในใจ อยากขอสักครั้งได้ไหม
กลับมาตอบคำถามที่มีแต่เธอที่รู้
เธอ เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกล
เมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน
รู้ บ้างไหม คนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอทีไร
น้ำตามันยังไหลออกมา